vrijdag 7 september 2012

Dag +36, een vrijdag de dertiende

Als je even geen woorden vindt, zijn die van anderen soms een oplossing.
Het worden droge woorden, die we halen uit de uz-brochure 'allogene stamceltransplantatie':

niet-aanslaan of afstoting van de stamcellen
Bij afstoting worden de donorstamcellen door hun gastheer (dit bent uzelf) afgestoten. Om dit te voorkomen, wordt uw eigen afweer met medicatie onderdrukt. Meestal lukt dit en worden de donorcellen niet afgestoten. Het gebeurt zelden dat de donorcellen toch worden afgestoten.
Indien het toch gebeurt, kan deze complicatie levensbedreigend zijn. Uw eigen beenmerg is door de hoge dosis chemotherapie namelijk helemaal uitgeroeid en de nieuwe stamcellen slaan niet aan. Uw arts zal overwegen om nieuwe stamcellen bij uw donor af te nemen en deze opnieuw aan u toe te dienen. 

Het verwoordt onze realiteit: het labo liet vandaag weten dat er geen sporen van donorcellen te vinden zijn in Sennes bloed. De beenmergtransplantatie is niet gelukt. We moeten opnieuw beginnen. Of verder doen, al naargelang hoe je 't bekijkt. Maar nu voelt het voor ons als opnieuw beginnen. Alleen met een nog banger hart.

Dinsdag staat een beenmergpunctie en een 'botboring' (excuseer voor het woord, maar ik herinner me de officiĆ«le term niet meer) gepland. De artsen willen weten of Senne daar jonge cellen aan het aanmaken is of niet. Indien wel, is het wachten tot die goed doorbreken en ook uit de bloednames af te lezen zijn. Tot hij voldoende hoge waarden heeft om 'even' naar huis te gaan, te recupereren, om na recuperatietijd ( van een half jaar tot een jaar) terug te keren naar deze isolatie voor BMT II (met beenmerg of stamcellen van donor II). Indien blijkt dat er geen cellen in aanmaak zijn, wordt BMT II meteen ingepland, zonder tussenstuk naar huis. Psychologisch lijkt dit de meest gewenste weg, want nu we hier toch zijn, doen we liever door. Maar voor Senne zijn weerbaarheid is het geen evident scenario, hebben we begrepen. 

Voor Senne loopt de dag als de voorgaande. Behalve dat hij gisteren rode bloedcellen bij moest krijgen, en vandaag gele bloedplaatjes. 

2 opmerkingen:

  1. Dat ziet er op dit ogenblik precies niet al te rooskleurig uit, maar blijven hopen en vechten maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Wij hopen echt mee dat alles goed zal komen. Lucien en Jeannine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Senne, mama en papa en natuurlijk ook Fran.
    We volgen je verhaal al een hele tijd en duimen iedere dag.
    Het nieuws is zeker niet hetgeen wat we willen horen, maar we wensen jullie alle sterkte toe om verder te gaan. Zoals ons Thibaut ons soms zegt: "ook al is het donker er zijn nog altijd lichtjes op komst".
    Veel sterkte van ons allemaal en vooral van je vriend Thibaut.

    BeantwoordenVerwijderen

Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.