Dag +53, wachtdag

Na een rustig weekend vol spellekes en geknutsel, start hier weer een nieuwe week. Een zoveelste maandag, een zoveelste wisser- en stalendag. Of we aan dat laatste zullen toekomen, is nog de vraag. De potjes om urine en stoelgang op te vangen, staan nog leeg op het tafeltje. Het lijkt erop dat Senne beslist heeft om geen kaka meer te doen. Sinds gisteren. Hopelijk neemt hij vlug een ander besluit, want als moeder-supporter zijn de zenuwen mee gespannen van al dat wachten: getuige zijn van zoveel gejammer, gekerm, getrappel en geschuifel, dat koppig wordt gecounterd met een 'ik wil niet', het is samen afzien en uitkijken naar verlossing. Pamper en bed kleuren de dag en daar mag wel eens iets anders in aangeboden worden, maar niet voor lang.

Net voor het weekend vernemen we dat het botonderzoek geen informatie oplevert. Deze middag wordt dan een tipje van een verlossende sluier opgelicht: Sennes witte bloedcellen tonen een gevarieerder beeld. Arts x spreekt van neutrofielen, arts y van een mix aan materiaal. Ik merk dat ik het droog en geremd beluister en precies niet veel meer kan/durf voelen. We wachten nog wel wat verder, wat morgen geeft, en overmorgen en de dag(en) erna...