Dag +54, maand +2

Wat zitten we onze dagen eigenlijk nog te nummeren, bedenk ik bij het typen van de titel.
Vandaag zitten we precies twee maanden in het isolatieregime. Dat laat zich ook vandaag voelen: er wordt gegooid met nee's, ik wil niet's, een deken, een hoofdkussen en 30g cornflakes. Mijn gezicht lokt het soms wat extra uit: als ik Senne alleen laat met de poetsvrouw, de verpleging, de prof, de kine, de creajuf, dan gaat het allemaal wat zachter en vlotter. En zoals hij gisteren zijn pijn bij het ontlasten achteraf verduidelijkte zoals een visser vertelt over zijn vangst, met breed uitgaande armen en handen ('zóveel pijn deed dat wel, he'), zo hanteert hij vandaag diezelfde schaal om mij te zeggen hoe mijn gepraat (met wie hier iets komt doen of vragen) in zijn hoofd zit. Hij ondersteunt het met volume en met een scherpe tong: 'van bij ons thuis (en hij wijst in de juiste richting) tot hier!' Ik slik eens. Twee maanden isolatie dus.

De enige die hier elke dag onvoorwaardelijk een smile en een ongeduldige, enthousiaste welkom krijgt, is juf Martine. Haar komst motiveert Senne om 's ochtends voort te doen met zijn rijtje 'moetens'. Ze brengt een goeie mix van spelletjes, een voorleesverhaal, 'werkjes' waarbij nagedacht, geknipt, geplakt, gekleurd, gepuzzeld wordt. Die laatste mogen wél aan de muur, in tegenstelling tot wat Senne krijgt toegestuurd van 'de buitenwereld': dat belandt nog altijd steevast in de kast. Net als Jef. Alleen mag die er soms nog wel eens uit. Als Senne een foppertje in gedachten heeft tijdens de muziekles. Of als mama geen bocht meer ziet om hem een siroopje te doen slikken. Dan verricht Jef nog wonderen.

Geïnspireerd door Jef en Jules en door het weekschema van in Sennes klas in Bertem, is vandaag het weekschema met 'picto's' voorgesteld. Jules is het figuurtje dat terugkeert in elk prentje dat Sennes dagelijkse acties uitbeeldt. Onderaan elke dag bengelt een autootje met daarop het gezicht van ofwel mama ofwel papa. Als het buitenlicht wat frisser binnenschijnt, proberen we eens een foto (de iPad doet hier ook dienst, gezien we geen fototoestel met knoppen mee binnen mogen nemen). En vanaf morgen proberen we dus dat schema. Het heeft het team zo te horen geïnspireerd om dit verder uit te werken voor andere kinderen, andere leeftijden ook.

Om de twee dagen wordt de bloedname gedifferentieerd, en weten we meer gedetailleerd welke bloedcellen precies aanwezig zijn. Vandaag weten we alleen dat 'de witte' status quo staan. En dat hij plaatjes tekort heeft - de gele zak volgt. En morgen volgen heel waarschijnlijk de rode bloedcellen. Na twee maanden kennen we dat ritme stilaan.