Vanmorgen een glinsterend huis verlaten. Geen fluo-glinsters, anders had ik geen licht moeten aandoen en had ik zo mijn weg in het donker gevonden: van aan de spiegelkast langs Fran haar kamer, de trap af, door keuken, living en badkamer, overal een paarsglitterig spoor. Zelf gezocht zeker? Gisteren ben ik (nijpende) gouden prinsessenhakkenschoenen gaan ruilen voor... een paars prinsessenglitterkleed. Met hoepel. Fran wordt dan ook maar één keer zes. Het voordeel van zo'n wissel is dat ik twee keer een glanzend gezicht zag, met een glimlach, te breed voor onze woonkamer. Een schitterende afsluiter van haar namiddag: na haar wekelijkse dansles, die duidelijk de kleuter uit haar lijfje heeft geschud, is ze met een vriendinnetje naar een brussenactiviteit geweest in het ziekenhuis. Samen met andere zussen en broers van patiëntjes en met enkele patiëntjes versierden ze cupcakes, zongen liedjes, kwisten mee. Ondertussen kon ik even richting centrum voor de cadeauruil. Mooi meegenomen. Na afloop van de brussennamiddag, wisselde Fran nog wat woorden met haar broer. Opgeladen keerde ze terug naar huis.
Vandaag start hartig én zoet: Senne heeft zin in croque monsieur, met ketchup, en cola. En het smaakt. En het smekt. En hij likt en hij lekt. En hij neemt er ook uitgebreid zijn tijd voor. Waardoor het ineens tijd is voor de les van juf Martine. Met zo'n motivatie geraakt hij klaar in een wip.
Zijn dagelijks onderonsje met de poetsvrouw gaat over... windhondenraces. Hij volgt met interesse de avonturen van Jomme, de hond van de poetsvrouw. Als hij vandaag hoort dat haar hond vijfde geworden is, wil hij weten wie er dan eerst was, hoe het parcours gaat, welke kleuren jasjes ze aanhebben, waar de finish is. Het moet gezegd, zelfs in isolatie komt er buitenwereld binnen. En wat voor wereld!
Door het raam spot hij ook een lek in het grijze wolkendek. Het schittert daar een beetje. Volgens Senne woont de maan daar. En als hij met zijn ogen knippert, wordt dat (p)lekje groter en weer kleiner. Meneertje Tovenaar.
Met Leen speelt hij golf, met plastieken rammeleitjes en een triangel, en hij zet het fop- en verstopspel 'Jef is niet hier, hoor!' met haar verder. Ze speelt goed mee, maar als mama even naar toilet moet, wordt het hem te sterk om dit geheimpje alleen recht te houden, en verklapt hij haar dat Jef eigenlijk feitelijk al die tijd gewoon achter mama's rug zat.
Meteen na Leen volgen spelletjes met Valerie. Het geluk staat aan Sennes kant: de dobbelstenen tonen hun hoogste ogen.
Dan is het tijd voor de aërosol. Als die bijna gedaan is, verschijnt de kine. Senne doet goed mee maar tegen het einde is zijn kaars uit. Een volle namiddag laat zich voelen. De afspraak dat muziek en crea niet meer op dezelfde dag worden aangeboden, is onder Sennes enthousiasme voor spelletjes gesneuveld, maar wordt duidelijk best terug aangehouden.
Het weekschema staat trouwens al enkele dagen blanco. Het hechtingssysteem bleek niet bestand tegen de overdruk in de kamer. Bij elke beweging van de deur, dwarrelden de kaartjes door de tocht op de grond. En wat op de grond valt, moet buiten... Geen beginnen aan dus. Een nieuw kleefsysteem is onderweg. Intussen heeft Senne wel een houvast aan de dagkolommen en de bengelende auto met of mama's of papa's hoofd erop geplakt, wat hem zicht geeft op wie en op week of weekend.
Als afsluiter kijkt hij uit naar zijn meter. Sinds zijn ziekenhuishistorie zorgt meter Ruth voor Sennes tenen en via die tenen, het moet gezegd, voor zijn algemeen welbevinden. Meter Ruth heeft een collectie nagellak om U tegen te zeggen. Noem een kleur of een glans, en ze tovert die te voorschijn. En via die kleur en glans tovert ze verder: sterretjes in zijn (en mijn...) ogen en op zijn mond een halve maan - meer hemel kunt ge niet verlangen, toch? Een jongen met gekleurde tenen, elk in een andere tint bovendien, het zet niet alleen een regenboog over ons ventje, het geeft hem ook babbels met dokters en verpleegsters én het straalt af op zijn omgeving. Met het fiat van de prof die speciaal opzocht of nagellakwalm in deze kamer en in zijn conditie gepermitteerd is, doorbreken we vandaag voor dit bijzonder ritueel ons streng bezoekreglement. Na zoveel dagen uitsluitend mama of papa, zorgt dit alleen al voor een brede, goedkeurende glimlach bij Senne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.