Dag +62

Het begint er op te lijken dat het scenario in een definitieve plooi valt. Traag maar gestaag begint Senne terug zijn eigen bloed aan te maken en stijgen zijn witte bloedcellen en zijn neutrofielen. Vandaag een goed rapport met 2200 wbc en 300 neutrofielen. De normale regel om terug bij een kind in isolatie te mogen slapen is 2000 wbc en 500 neutrofielen . Of dit ook bij Senne zal tellen weten we nog niet. Maar de dokters beginnen al wel te spreken over medicatie af te bouwen of te veranderen in functie van ontslag. Daarmee ziet het er wel naar uit dat we hier binnen een half jaar of zo opnieuw moeten beginnen.
Hoe we Senne nog ooit terug in deze kamer krijgen, is me een raadsel. Misschien dat "Make a wish" voor een motivatie kan zorgen. Twee maanden geleden hebben we hiervoor een aanvraag gedaan en al na 2 weken kregen we het nieuws dat Senne zijn dossier in orde was. (Een verademing tegenover het verhoogd kindergeld waarvoor we al 10 maanden geleden een aanvraag deden en verleden week te horen kregen dat ze ons dossier voor de tweede keer verloren hadden gedaan en dat we alles nog maar eens moeten opsturen. Er is toch wel iets van die ambetantenaren.) Maar goed " Make a wish" dus, doordat Senne zijn dossier in orde is, mag hij zeker zijn dat zijn wens in vervulling wordt gebracht. Alleen welke wens en wanneer is nog niet duidelijk. Ze hebben ons al enkele malen gebeld om met Senne over zijn wens te brainstormen, maar we hebben dit toch nog toe moeten uitstellen. Maandag belde ze opnieuw, niet voor Sennes wens maar ze hadden nog plaats over om naar Marrakech te gaan. Los van zijn wens die dan op een andere keer zou worden voldaan, mochten we mee. Tja, we zouden wel willen maar het lot is ons momenteel anders gezind. Het scenario van binnenkort voor 6 maanden naar huis te gaan en daarna aan de nieuwe transplantatie te beginnen, stelt ons wel voor een dilemma, zijn wens in de tussenperiode te laten vervullen of pas als alles achter de rug is. Of zou de regel gelden twee transplantaties dus twee wensen?