dag -1, of nog 16 keer slapen?

De ene telt zus, de andere zo.
Senne weet wat hij belangrijk vindt en hoe het precies zit: mei is begonnen, dat zijn de paprika's op de kalender van de Colruyt, en op het einde van die maand is hij jarig. Daar is hìj mee bezig. Dat morgen zijn nieuwe bloedfabriek arriveert en dat die eruit ziet als een zak bloed, dat weet hij ook, maar daar ligt hij niet van wakker.

We hebben vandaag al eens geoefend voor een verjaardagstaart: een vierkanten Amicocakeje van Lotus deed dienst als basis, choco vormde het denkbeeldige glazuur en zwart-withagelslag maakte er een topgerechtje van. 'Hmmmm, dat is heer-lijk!' was de slotsom na zijn avondcroquemonsieur.

Hij had opnieuw een goedgeluimd en lekker dagje. Uitgeslapen, dankzij de geruisloze verpleegster. En meteen alert: 'Mama, daar ligt een cadeautje voor u' (een peper- en zoutvatje van het ziekenhuispersoneel - gevat cadeau...) en 'mama, daar in de kast is nog een cadeautje voor u'. Al was het gisteren volgens Senne geen moederdag (ah nee, 't was papadag, hij moest mij dus ze-ker niet zien), vandaag maakte hij dat ruimschoots goed. Een fris lenteschilderijtje vol 'ma-de-liefste's en bij het slapengaan een voorhoofdvoorhoofd en ore-ore, bij gebrek aan neuzeneuze, en een zachte Sennekus, wat gelijk staat aan volle, natte, warme lipjes, pal in het midden van mijn voorhoofd.

Andere trofeeën vandaag: twee nietjes en een nietjestang. Dat laatste is een hulpstuk om het eerste uit zijn linkerzij te halen. Een shot Dormicum gaf hem opnieuw een plezant gevoel in zijn hoofd en zorgde voor een superrustige en daarna plezante Senne die zijn nietjes in een potje bewaart om ze aan papa te kunnen laten zien. Iedereen was daarna welkom. Het was dan ook aanschuiven aan de deur vandaag. Niet iedereen geraakte binnen - om 17u stopt een aantal disciplines met werken. 'Die hadden toch gezegd dat ze nog zouden komen?' bedenkt Senne luidop voor het slapengaan, wanneer hij in zijn hoofd duidelijk altijd even zijn dag overloopt. Het zijn zalige halfuurtjes: een verduisterde kamer, Senne onder zijn deken(s) in pyjama met zijn jipmama als een tulband rond zijn hoofd, zijn warm handje in mijn blauw, plastieken hand dat tussen zijn bedspijlen steekt, en dan dat gevraag, herinner en gemijmer. De buikprik alweer vergeten voor 24u. Vierjarigen...