donderdag 9 mei 2013

Dag -5

Kopiëren en plakken. Vandaag lijkt op gisteren, alleen een beetje meer zondags, maar voorts vooral een donder-dag. Veel positiefs komt er niet uit. Er komt überhaupt niet veel uit. En als er iets uitkomt, is het niks stils of zachts. Elk woord en elke vraag krijgt een felle, luide STOP! of STIL! of NEE! Er moet al teveel in. Cortisonen zitten ook in dat rijtje en versterken zeker de gromtoon.

Mijn woensdag-thuisdag zorgt tot halverwege de namiddag voor een begripvol bufferscherm. Dan schieten de stops en stils en buitens gaten in dat scherm en kan ik zinloos wederwoord niet laten. Zinloos, want het wakkert alleen maar aan. Maar moeders zijn ook maar mensen, zeker?
In de late namiddag geeft hij zich (eindelijk) over. Tijdens het aerosollen voor een film valt hij in slaap. En slaap kan hij wel gebruiken want dat komt hij hier tekort. Eer alles 's avonds achter de rug is, is het vaak twee uur later dan zijn biologische klok hem normaal thuis richting bed tikt. Over de nachten weten we niet veel, maar onderbroken zijn ze zeker. En 's ochtends is het nooit veel later dan thuis. Vermoeidheid verscherpt alles dus ook nog eens.

Morgen volgt nog eens de reeks van drie chemo's. Zaterdag en zondag blijft daar dan nog telkens één chemo van over en maandag is het 'rustdag'. Qua chemo.
Het is indrukwekkend hoe druk en vermoeiend deze kamer kan zijn, ook op een 'feestdag' zonder veel impulsen van buitenaf. Ik verdenk het constante gezoem van de luchtzuivering van medeplichtigheid, de stekkers in en uit ook, het gepiep van protesterende pompen, de dradenwirwar aan en rond de medicatiepaal op wieltjes die elke dringende pipi moet kunnen volgen, het vervangen van kleren en lakens als de wirwar de veelvuldige pipi's niet tijdig heeft kunnen volgen.
In al dat gewriemel straffe kost moeten verwerken, spel en eetlust weten te behouden en de kracht blijven vinden om zich te verzetten tegen elke overtollige prikkel - 't zijn alleen supermannen die dat kunnen. Dat heeft de striptekenaar die gisteren op bezoek was op het vierde verdiep, goed begrepen.




2 opmerkingen:

  1. wij ook mee aant aftellen!
    en...super-senne-mannen winnen altijd!
    hou jullie sterk hé
    veel liefs van ons 2
    H&M

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij tellen ook mee af en dan weer op. Heel mooie tekening, maar waar is de super-mama, super-papa en super-Fran? Jullie vormen echt wel een super-team hoor! Veel sterkte en moed, als is het hier vanuit Bertem natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. We denken veel aan jullie.
    Dikke knuffel, Yannic en co

    BeantwoordenVerwijderen

Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.