Dag +125

Weer een week voorbij...

Wat passeerde er allemaal?

Een beschuit, want als langdurige sondevoeding nog steeds diarree blijft geven, waarom dan al eens niet toegeven met een beetje vaster geknabbel? (Indrukwekkend hoe een beet uit een beschuitje van nog geen 10 gram voor gezucht en een greep naar de buik zorgt.)
Smileys, rijen vol, via Skype, tussen Senne en zijn papa. Hij heeft zijn weg naar huis gevonden. De oprit er naartoe is als een snelweg: de verbinding kan niet vlug genoeg gelegd. Eens verbonden, verloopt alles traag, genietend. Elk klein nieuwsje is genoeg om te bellen. Het nieuwsje blijkt vaak kleiner dan zijn glimlach en zijn lachende ogen. Zo schoon. Daar kunnen geen honderd smileys tegenop. Maar toch. Ze volgen. Steevast. En rijen vol.
Liters diarree ook. Hoewel... gisteren en vandaag... Zijn de naïeve t-lymfocyten eindelijk iets aan 't begrijpen van de oorlog tegen het rota-en het adenovirus? Of zien we het effect van het tweede psychofarmacum dat geprobeerd wordt: een antipsychoticum deze keer, wat blijkbaar ook gunstige neveneffecten op maag en darmen kan hebben. Of is het allemaal toeval en explodeert straks alles terug?
Een assortiment heerlijke huisbereide koekjes voor bij een kartonnetje koffie.
Een indrukwekkende tussenstand voor de cliniclowns.
Twee kranten van Puf. En een tapdansoptreden. En de ontdekking van sterke, stapelbare zeepbellen. De gang levert soms kostbare momentjes.
Een reeks filmpjes van Jeroen Meus in Dagelijkse Kost met bijhorende reikhalzende commentaren.
Een traktatie van een jarige verpleegster.
De uitslag van het chimerisme van Sennes bloed rond dag +100: meer dan 95% donormateriaal.
Prof x die Senne aan de hand van Unokaarten uitlegt waarom hij al zo lang in het ziekenhuis is. Senne concludeert: 'Ik begrijp er bijna niks van!' Prof x concludeert: 'Ik moet dringend pedagogie gaan studeren!'
Een vrijdag-de-dertiende zonder groot ongeluk.
Het besef gelukkig te mogen zijn dat we nog een strijd te leveren hebben.
...

Wie passeerde er allemaal?

Fran! Samen met een superheldencollage uit 2B, met haar eerste losse tand, nieuwe schoenen en stiekeme snoepverhaaltjes. Genoeg voor gezellig gezetel voor iPad en tv. Een schoon herfsttafereel.
Dokter x, met een annulatie in de agenda: de geplande endoscopie kan niet worden uitgevoerd door dokter Z die gekend staat voor het secuur uitvoeren van biopsieën. In ons onzeker verhaal zijn we blij  voor deze keuze voor de meest zekere weg. Al knaagt de nood om eens iets concreets en zekers te weten te komen óók. Maar hoe vaak hebben we al iets concreets en iets zekers vernomen na een endoscopie? Dan maar vooral blij zijn met deze annulatie dus.
Dokter x, met een gaatje in de agenda: Unostand 6-4, in Sennes voordeel.
Doedelzakspeler Jef, peter van een patiëntje hier. In vol ornaat stapte hij op en af de gang. Het deed op- en omkijken. Senne wou hem niet voor zijn raam: 'Waarom komt die meneer niet 's morgens, die weet toch dat ik na de middag slaap?' 
Omamie, met nog een iPad, met eens andere spelletjes. En met een boek en een handwerk want Senne kan lange dutten doen. En ondertussen mocht Fran naar een feestje en zochten wij de
Muntstraat op. We kwamen buiten met een papier volgeschreven: onze voorbereiding voor een gepland gesprek met oa dokter x en y en met de psycholoog. Rode draad: een rode draad.
Een supertrooper, vol verrassingen.
Een andere kameraad, zijn vertrouwde plekje aan de deur gereserveerd voor een spelletje 'ikzieikziewatjijnietziet' en een spelletje Uno.
Lizzie in de gang. Niet naast te kijken. Lizzie is terug van weggeweest en Mouche is vertrokken naar De Maan. 
Puf en Lizzie ín de kamer!
...