Vandaag wordt één chemo niet meer gegeven, de andere twee wel nog.
Er komt dan wel weer een pilletje bij, dit keer tegen zijn te hoge bloeddruk. En sinds drie dagen moet hij tegen de avond ook een prikje in zijn buik tegen bloedklontering. Het is een ultrafijne maar heel venijnige prik.
De cocktail aan medicatie eist duidelijk z'n tol en vraagt tegelijk om een nog rijkere cocktail. Iets om niet te hard over na te denken.
Senne bouwt zelf al eens een aftelrijmpje en een fantasieverhaal in om het pillenslikken makkelijker te maken. Dat deze zelfmotivatie voor tijdrekkerij zorgt, nemen we er graag bij... Hij doet het al bij al met de dag vlotter, zoveel is wel duidelijk.
Over Senne en mannen werd al wat geschreven, vandaag trekt hij het consequent door naar ons: na een dagje met papa in het ziekenhuis, krijg ik "mama alle nee's, papa alle ja's" te horen... Ik profiteer hier na een tijdje van en leg de Ipad al eens in de kast, wat gemok uitlokt, maar wat het ettertje even uit zijn lijfje schudt. Het is een boeiend apparaat zo'n Ipad, met ook soms een sluipend gif. Het is niet altijd simpel om weerwerk te bieden, zeker niet in de algemene setting waar Senne al heel weinig zelf kan beslissen. Maar af en toe moet/lukt het en is het fijn om te zien dat hij ook kan genieten van een zomervakantiespelletjesboek, een doosje potloden, een voorleesboek.
Na de middag verschijnen papa en Fran. Grote zus laat door de deur weten dat ze Senne mist, en checkt af of hij haar ook mist. Fran is een meisje, dus je raadt het, ze krijgt ook een 'nee' van Senne... Ze laat het zich uitleggen, maar thuis laat ze het voelen: in ontredderde tranen, zegt ze nog eens dat ze Senne heel hard mist, net als haar mama én papa, allemaal samen thuis: 'ik ween om al wie niet hier is!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.