De wekker staat om 6 uur, maar hij moet niet afgaan ik ben toch al wakker. Het had ook 1,2,3,4 of 5 uur mogen zijn, wakker was ik toch. De gedachte dat onze kleine man alleen in een kamertje ligt bij verpleging die hij niet kent en wetende wat komt, houdt me wakker. Om 7 uur ga ik de isolatiekamer binnen en Senne komt rechtop zitten en vertelt me dat hij de verpleging niet heeft moeten roepen. De nacht is blijkbaar meegevallen.
Na de wasbeurt en de tandenpoets komt de verpleegster zeggen dat Senne 4 pilletjes moet slikken. De twee kleinste lukken al bij al goed, maar daarna begint de ellende. Met veel getrek en gesleur slikt Senne de volgende door in 2 stukjes. De laatste lost bijna helemaal op in zijn mond en wordt dus niet ingeslikt. Gelukkig bestaat hiervoor een alternatief, namelijk vele kleine bolletjes die wel goed binnengaan.
Daartussen een stevig ontbijt van 3 boterhammen en 2 peperkoeken. Daarna begint het echte werk, de chemo's. De eerste is een fluitje van een cent, de tweede (die over 8 uur loopt) is veel zwaarder. Vooraf wordt er een beetje onder de huid ingespoten om te zien of er reacties komen. Senne schreeuwt het kot bijeen en klaagt over pijn in beide armen, waarschijnlijk het gevolg van hem stevig vast te houden maar verder geen reactie.
Om 14:00 u beginnen we er dan echt aan. Volledig gemonitord, begint Senne's temperatuur te stijgen en zijn zuurstofopname te verminderen. Hij valt als een blok in slaap, moe van een hele voormiddag van protest.
De tijd verloopt hier supertraag alsook het internet vandaag.
Ik heb net de blog gelezen. Heel veel sterkte! Zet me gerust op het lijstje voor babysit, koken of wat dan ook. Fran is ook altijd welkom om bij Klaas en Thijs te komen spelen!
BeantwoordenVerwijderenHou de moed erin!
Groetjes
Katleen
Ik krijg er kippevel van als ik het lees, zo'n klein manneke en al zoveel moeten meemaken en zal nog zoveel moeten doorstaan de komende weken. En 't ergste is dat je als ouder enkel kan toekijken en niks kan ondernemen.
BeantwoordenVerwijderenVoor alle buisjes en prikjes en toestanden hebben jullie fantastisch mooie kinder-benamingen kunnen uitvinden, chapeau, maar hoe blijf je verbloemende verklaringen vinden? Ik bewonder jullie, maar je kan niet anders he. Een hele dikke kus aan die kleine maar toch o zo grote en dappere zoon van jullie en aan jullie ouders, heel veel sterkte nog en als ik (we, hier allemaal) iets kunnen doen voor jullie, laat maar weten!
Vele ondersteunende hartverwarmende groetjes,
Jenny
Kobe altijd paraat voor een skype-je, als Senne er zin in heeft geven jullie maar een seintje. Dikke knuffel aan jullie kleine maar dappere man van Kobe en co!
BeantwoordenVerwijderen