Over spiderman en zo.

Om zeven uur gearriveerd, om kwart over zeven pamper, operatiehemd en naambandjes om en tegen half acht in het operatiekwartier. Met bange ogen valt hij in slaap, een goed uur later mag ik terug naar hem in de ontwaakzaal. Daar vraagt hij quasi meteen naar een filmpje en naar eten: een goed teken! En wat een vlotte bediening!

Terug op de kamer worden zijn wensen ingewilligd: er zijn tegenwoordig genoeg vroege kinderposten en eten is er ook in overvloed: witte boterhammen met geitenkaas, pannenkoeken van thuis, en tegen dat dit 'ontbijtdessert' op is, komt zijn middageten toe op een plateau. En ja, hij begint met smaak opnieuw: hamburger met vleessaus, puree, andijvie in witte saus. Nog geen twee uur later opnieuw honger: een mango, "het lekkerste dat er is" en " mmmmm, cake van Niels!".

Intussen went hij aan de nieuwe verpleging van de nieuwe afdeling en roept hij argwanend, telkens als ze zijn verbandjes willen nakijken. Zo'n 'spiderman' is weer iets nieuws en dat laat zich voelen. Fran en papa komen op bezoek en Fran heeft goed onthouden dat ze dan het verhaal van sneeuwwitje op de iPad mochten beluisteren en bekijken. De muziektherapeute mag de namiddag even breken en doet leuke dingen met een bak vol gekend en minder bekend gerief: een donderbus, een zeeschijf, een regenmaker, en ook de woorden 'triangel' en 'kastanjetten' laat Senne met zichtbaar plezier door z'n mond rollen... Senne geniet van dit muzikaal moment. Op maandag passeert de rijdende bib ook altijd in het kinderziekenhuis. Deze keer kiest mama want Senne "kan niet stappen": hij ligt verstijfd te wennen aan de katheter die ze hebben aangebracht.
Bij een namiddagfilmpje vallen zijn ogen toe. Er valt ook weer wat te verwerken. Mama profiteert van een vrije iPad en schrijft dit verslagje en neemt een kiekje. Toch een schone jongen hè.