Twee weken na de transplantatie!
Medisch:
Koorts om de 24 uur, oorsprong ongekend, bestrijding met breeddekkende antibiotica.
Gisteren rode bloedcellen tekort, en er nieuwe bij gekregen, vandaag waren het de bloedplaatjes. ("Wat is dat?" vroeg Senne toen de zak vol geel vocht binnenkwam.)
De witte bloedcellen staan laag.
Haartjes vallen verder uit en plakken รณ-ve-ral.
Keel doet soms eens pijn. Buik protesteert soms. Eetlust is wat verminderd maar nog ok.
Samengevat: hij doet het goed voor een 'getransplanteerde'. Jakkes, wat een woord, wat een zin.
Niet-medisch:
Senne Gewoon. Oef!
Vandaag verschenen nog eens twee cliniclowns aan de deur: Lizzie en Puf deze keer. Nog los van hun actjes doet hun verschijning iedere keer deugd: zoveel kleur, zoveel fantasietjes. Heb me al vaker afgevraagd wat het effect zou zijn moest het medisch personeel z'n witte jas laten hangen.
Kine Ellen heeft weer originele oefeningen, verpakt in een enthousiast spel. Senne wordt er met de dag vlugger moe van. Ellen splitst daarom haar sessie vandaag op in twee korte maar dat doet niet veel aan de energie: ze komt terug als er tussenin al gemusiceerd en geknutseld en gespeeld is, dus veel zit er niet meer in Senne's vaatje. Met respect voor wat hij aangeeft, neemt ze afscheid en zwaait ze 'tot morgen.' Zoals naar alle andere spelbegeleiders, schenkt Senne haar zijn glimlach. Hij ziet ze graag komen. Maar ook graag weer weg gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.