vrijdag 17 augustus 2012

Dag +15, een goed rapport

Voor één keertje lijkt deze plek te benijden. Heerlijk fris, zuchten wel wat verpleegsters. Geen idee, merk ik. Het zal niet de eerste avond worden waarin ik lichtjes overkleed met fleecepull de buitenwereld betreed. 's Morgens kan ik zo'n trui nog goed verdragen. 's Avonds voel ik er mij soms mee aangestaard.

Vandaag krijgt Senne van de prof zijn (bloedwaarde)rapport persoonlijk overhandigd. Hij begint er een beetje verlegen van te lachen. Gelukkig zit Jef in de buurt: 'kijk Jef, dat is van mij.' Er staan goede punten op. De witte bloedcellen zijn aan het toenemen. Een beetje nog maar, maar we zijn hier content met beetjes.. Het is nog te vroeg om te kunnen inschatten of het om cellen van de donor gaat, maar hoop doet leven.

Voorts een gezellig dagje. Ik geniet van mijn klein ventje dat meester is in het installeren van gezellige hoekjes en van knusse mamamomentjes. Tot in het detail herinnert hij en reconstrueert van daaruit gezellige settings van eerdere dagen. Ze hangen niet zelden vast aan eten en aan filmpjes: 'mama, doen we dat nog 's, zo een peer eten in stukjes, op een bordje, in de zetel, bij een filmpje, ik bij jou op schoot, en Jef bij mij?' De verpleger vindt het er duidelijk ook gezellig uitzien want zegt dat hij terugkomt om de bloeddruk te meten om dit momentje niet te moeten verbreken.

En 'weet je wat ik nog 's wil?' of 'weet je wat lang geleden is?' komt als een rode draad door elke dag.
Skateboarden volgt dan, of een ijsje eten in de cafetaria, de schildpad van oma en opa ook, of de speeltuin bij hen in de buurt, lichtblauwe en donkerblauwe nagellak ( van  meter Ruth, ik laat het haar liever zelf schrijven !), met blokken spelen, of met Kobe op de speelplaats, bij Oma Mie naar Popeye kijken ook, zijn verjaardag ( aandoenlijk gevolgd door 'ben ik dan nog hier?'), krulletjespasta, koeskoes en pittavlees eten, naar Plopsaland gaan, 'dat jullie bij mij slapen' ook, ...
Ik registreer het allemaal voor jou Senne. We hebben nog een leven lang. Vandaag krijgt dat wel een heel bijzondere dimensie: mijn opa wordt vandaag... 99! Da's een leeftijd op weg naar Sinterklaas!

1 opmerking:

  1. Dikke vriend, ik kijk er ook enorm naar uit om terug met jou te spelen maar ik wacht geduldig af, onze moment komt nog !!! Dikke knuffel van Kobe

    BeantwoordenVerwijderen

Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.