Dag +23, complimentjesdag

Na een zware werkweek bedenk ik in het ziekenhuis dat de bouw van een bloedfabriek toch wel wat gelijkenissen vertoont met de bouw van een huis. Ik herinner nog dat toen mijn ouders hun huis in Pellenberg aan het bouwen waren dat de ruwbouw en het dak snel klaar waren. In de ogen van een tiener leek het huis al geschikt en dus trok ik met enkele vrienden naar daar om er een nachtje te gaan slapen. We installeerde ons in wat de keuken zou worden, maakte het gezellig met kaarsen en bliezen onze matrassen op om de harde beton iets zachter te maken. De volgende dag besloten we dat het huis toch niet echt af was, dat het er hard en vochtig was en dat de koude door deuren en ramen schoot. Ik bedenk dat het met Sennes bloedfabriek ook zo is gegaan. Enkele witte bloedcellen dachten dat het daar gezellig zou zijn en kwamen al eens kijken. Maar blijkbaar was de fabriek nog niet af en hebben ze hun familie nog niet naar daar gehaald.
Toen ik en mijn vrienden in onze slaapzakken kropen, loerde het gevaar letterlijk om de hoek. Plots stond daar de achterbuurman met zijn jachtgeweer in volle aanslag. Het kostte ons de nodige overtuigingskracht om de buurman ervan te verzekeren dat we geen kwade bedoelingen hadden.
Voorlopig komt het gevaar bij Senne van het cmv virus. Gelukkig hebben dokters ook een ( lees medicatie) om Senne van dit kwaad te behoeden.
En zoals dat gaat bij de bouw van een huis of bloedfabriek worden er vertragingen opgelopen. Bij de bouw van een huis stuur je dan maar een ingebrekestelling naar de plakker, hier worden de witte mannen uit hun tent gelokt door wat dacht je, medicatie.

Vandaag is het complimentjesdag.
Eerst komt Raf de overenthousiaste verpleger langs. En hoe ist maateke. Goed? Da zal wel, ge zijt den beste van heel de gang.
Daarna komt de assistente langs. Hij doet dat goed hè. En ik hoor en zie niets speciaals.
Vervolgens komt de poetsvrouw die Senne nog eens bestoeft met zijn monsterscore bij het blikjes werpen. Ze begrijpt echt niet hoe hij zoveel punten kan halen. Een echte kampioen.
Na de middag komt professor Meyts nog langs. Senne je doet dat supergoed hoor man en nu wachten we op de witte bloedcellen.
En van mij krijgt hij ook complimenten omdat hij ondanks dat er geen kinesist langs komt toch zo sportief is. Al zeker een kwartier bekertjes zitten omsmijten.
En als laatste nog een complimentje van hemzelf. Hè, hè, dat heb ik goed gedaan.