Iets voor zeven en het zonnetje schijnt. Het wordt precies een mooie dag, maar ik rep me toch terug naar binnen want het is toch veel te koud om zonder jas te fietsen. De gangen van het ziekenhuis kondige echter al een zwoele dag aan en de jas mag dus snel terug uit. In de kamer krijg ik een warm onthaal. Papa ik heb goed geslapen en ik heb je zo hard gemist.
Maar in de kamer is het fris. De airco draait naar goede gewoonte iets te hard, hetgeen maakt dat Senne alleen maar lange mouwen wil hebben.
Dat het niet zo warm is in de kamer merken we ook aan de was. In plaats van de dunne zomerkleedjes die Hella speciaal, massaal had aangekocht om snel na een dag te wassen en niet te moeten strijken, zijn het toch voornamelijk broeken en t-shirts die in de dagelijkse wasmachine belanden. Gelukkig zijn er oma's die de strijk doen.
De zomerkleedjes zullen later nog wel van pas komen zeker.
De dag verloopt zeer rustig en de temperatuur is hier maar 1 keer hoog opgelopen als Senne zijn pilletje zelf uit de blister wilde halen maar papa het reeds gedaan had. En dus word ik de deur gewezen. Een kleine fruitpauze als vorm van klimaatbeheersing doet de temperatuur snel zakken en papa's gewilligheid doet de rest om de atmosfeer aangenaam te houden.
Verder loopt de dag zoals de voorgaande. De witte bloedcellen zakken traag maar gestaag en er zijn nog geen echte vervelende neveneffecten merkbaar. De dokters hebben wel het CMV virus in Senne's bloed gevonden en nu moeten ze nog uitzoeken of dit in het bloed van de donor zat of Senne het virus nu doormaakt.
Dag iedereen, wij zijn bijna dagelijks bezig met het nieuws dat we van jullie doorkrijgen. Spijtig dat jullie nu niet samen van het zonnetje kunnen genieten maar het najaar gaat nog wel heel veel mooie dagen brengen om samen te genieten. Dikke duim voor Senne, voor jullie maar ook voor Fran.
BeantwoordenVerwijderen