Het is aanschuiven vandaag. Wegsturen dus ook. En terugkomen. Flexibel zijn is duidelijk een vereiste voor wie hier werkt. Ook de artsen proberen zoveel mogelijk ieders ritme te respecteren. Nu ja, een keelwisser nemen in een mond die nog volop cornflakes knabbelt, het zet aan tot flexibiliteit.
Dat Senne zich niks aantrekt van de maandagdrukte en slaapt tot negen uur, heeft iets te maken met die rij mensen voor de deur. De eerste schooldag ook: de kleuterjuf en haar aanbod schuift er vanaf vandaag tussen. Tot grote vreugde van Senne. Hij heeft duidelijk goede herinneringen aan het aanbod van de ziekenhuisschool tijdens zijn opnames van voor de zomervakantie. Ik alleszins ook. Het is fijn om je ziek kind aangesproken te zien op alles behalve z'n ziekte. Even vergeten, even gewoon. En dat je als ouder de kamer uitmoet en dat dit even langer vrije tijd geeft (al naargelang de elastiek van Senne, gaat het aanbod over max. een lesuur van 50 min. per dag, verplaatsingen door de lange gangen inbegrepen), is ook een welgekomen afwisseling.
De kine vandaag wordt door een man gegeven. We schreven het eerder al: Senne is makkelijker enthousiast bij een man, en dat laat zich vandaag opnieuw voelen. De kinesist in kwestie is duidelijk gevlijd door zo'n ijverige patiënt.
Er wordt ook nog eens een foto van Sennes longen genomen. Het apparaat wordt de kamer ingereden. Senne is onder de indruk, en ondergaat het flink. Als de 'fotografe' weg is, ontlaadt hij even: de harde plaat waar hij met zijn rug moest opliggen, deed toch wat pijn.
En dan de cijfers van de dag... Niet gewenst... Gvd wbc... En in de late namiddag ook weer koorts. Staan ze daar vanbinnen ook in een rij te wachten? Kom maar binnen hoor, jullie sturen we niet weg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je een berichtje nalaten post dit dan hier. Je reactie wordt pas na een dag op de blog geplaatst.