Na zijn middageten (witte dag!), leert hij vier-op-een-rijen bij Sofie. Als zij naar een ander kindje vertrekt, vraagt Senne mij om een écht spelletje, en hij wijst naar de grond. Hij wil rondlopen, en spelen 'zoals in 't echt'. We doen een opdrachtjes-tik-spel, tikkertje hoog, tikkertje standbeeld, tennis met de strandbal met het bed als net. Ik hoor veel geschaterlach. Ik voel ook iets vreemds: warmte onder die synthetische schort en zweet onder mijn masker. Nog niet vaak gevoeld hier. En wat voelt dat deze keer goed.
Net als we gele kaarten knippen en kleuren om te scheidsrechteren, komen Leen en Nele met hun muziekdoos. Senne daagt hen uit om telkens nieuwe spelletjes te verzinnen 'want zijn hoofd is leeg van spelletjes'. Het wordt een 'verstop het ei -spel' waarbij 'warm en koud' worden vervangen door luid of stil spelen.
Als Fran en Omamie dan aan de deur verschijnen, wil hij meteen alles stoppen en dichtbij de deur gaan staan. Maar het enthousiasme van Fran met haar roze stickerhartjes is even te overweldigend. Fran trekt zich terug en gaat met Oma Mie naar het crea-atelier verder werken aan haar strijkparelhart. Ze krijgt er een cadeautje voor haar verjaardag. Ze straalt.
De kine sluit aan en mag er nog een schep bovenop doen. Senne doet enthousiast mee en als de kine haar tijd er op zit, mag ik nóg wat verder gooien met de ballon: Senne schopt 'm telkens keihard weg.
Tegen de avond komt dr Oetker nog eens op bezoek. Hij zet zich samen met Senne in de zetel voor de verfilming van een spannend sprookje. Het is een smakelijk moment.
En als klap op de vuurpijl krijgt hij vandaag weer een goed rapport: er zijn weer wat meer neutrofielen geteld en ook het totaal van de witte bloedcellen klimt stilletjes verder. De proffen hebben duidelijk ook deugd van dit nieuws.
Zet 'em op, neutrofielen!
BeantwoordenVerwijderenP.O.