Nog even voor het slapen gaan - spiegeltje, spiegeltje...

Senne, alles achter de rug, met pyjama en jipmama in bed:

'Jef?'

'...'

'Je-hef?!'

(stilletjes:) 'ja...'

'Moet jij geen kaka?'

'Nee.'

'Moet jij echt geen kaka?'

'Nee, ik slaap.'

'Maar doet jouw poepje geen pijn?'

'Nee, als ik slaap voel ik dat niet.'

'Maar anders gaat jouw buikje pijn doen hoor.'

'Maar ik durf niet. Ik ben bang dat mijn poepje pijn gaat doen.'

'Ga best maar op het potje, Jef, dan kan je beter slapen.'

'Ik durf niet.'

'Maar mijn mama zal je vlug proper maken, eerst met een papiertje en dan met een warm washandje en dan met de handdoek. En dan met een zacht zalfje, dat doet deugd.'

'...'

'Jef?'

'Ja?'

'Doe maar nu.'

(aarzelend:) 'ok...'

(Mama doet Jef zijn broek naar beneden, zet 'm rommelend op Sennes potje, vlucht er mee naar de donkere badkamer, laat de kraan even lopen, vertelt door de deur over washandje en handdoek, en laat Jef dan bekomen bij Senne op bed.)

'Wow, Senne, je hebt gelijk: mijn buikje voelt nu veel beter. Dankje vriend!'

'Nu nog het zacht zalfje, Jef.'

'...'

'Zacht, hè?'

'Senne, jij bent echt een dikke vriend voor Jef, zeg. Je hebt hem zo goed geholpen!'

'Wij moeten kaka doen, hè mama?!'

'Ja ventje, alle mensen moeten kaka doen. En alle dieren ook.'

Senne lacht. En dan serieus:

'Ja, de apen zitten op hun potje op een tak.'

'Ik denk dat apen geen potje gebruiken, dat die gewoon floep...'

'Nee, de dierendokter brengt die wel een potje hè!'

'En de vissen?'

'Die hebben ook een potje, in hun huisje. In een kleine schelp.'

'Jef?'

'...'

'Je-hef?'

'Jef slaapt denk ik, Senne.'