Onze Heilige Senne Gewoon

Gisterenavond is de schrijfbezwering gelukt en zijn we mogen thuisblijven. Vanochtend was het dan toch nog zover: nog voor iemand een hap in het ontbijt had kunnen zetten, begon Sennes neus weer te druppen. We moesten sowieso naar het ziekenhuis, maar tegen dit tempo waren we er nog niet vaak geraakt op een ochtend. Ontbijt en medicatie gebeurden dan ook pas in het ziekenhuis.
Bij het inpakken thuis voegde Fran zich opmerkelijk flink in in wat op een geoliede machine leek: mama met Senne op schoot met zakdoekjes aan de lopende band, papa aan het brood(dozen) smeren, meteen hierna een switch van schoot en mama aan de telefoon en de rugzak aan 't inpakken. Fran deed alles om het haar broer naar zijn zin te maken: moppen tappen, de radio wat zachter zetten, mee zakdoekjes vouwen, en besluiten: 'ik ben blij dat ik Senne niet ben!'

Ondanks de aankondiging, de relatieve rust op de dagzaal én het sowieso verwachte bezoek duurde het nog relatief lang eer de zak bloedplaatjes arriveerde. Het klinkt inderdaad tegen alle logica in dat je een transfusie toelaat los van een bloedname, maar met één blik op Senne en zijn dossier is het toch duidelijk dat logica en procedures het niet altijd halen. De assistente bevestigde achteraf dat onze aanpak van op voorhand 'bellen en bestellen' goed is: 'jullie kennen jullie kind immers het best.' Jammer, moeilijk ook, dat je hier wel altijd zo wakker en alert voor moet blijven. Het zou meer uitgangspunt mogen zijn. Bij elke telefoon hierover kreeg ik immers eerst een 'ja, maar, mevrouw....' Luisteren, écht luisteren, is een kwaliteit die veel verschil kan maken.
Tegen dat hij letterlijk bloed begon te wenen (een behoorlijk akelig zicht), werden de plaatjes aangehangen. De medicatie die de witte bloedcellen deden boosten, werd vandaag gestopt. Benieuwd welk cijfer hij daar op het eind van de week op zijn rapport zal hebben staan.
Juf en kine maakten er voor Senne nog een prettige voormiddag van die wel met gebrul werd afgerond: als laatste van ons gezin, kreeg hij vandaag ook zijn griepvaccin. Ook de verpleegster moest bekomen van de prik, zo hard ging hij weer tekeer. Onze heiligman die bloedtranen wenen kan...