dag herfst!

Laatste herfstdag van het jaar. Althans op onze kalender. Een blik door het raam en een voet in de tuin verraden dat het meest bedreigende seizoen voor Senne nog bijlange niet voorbij is. Dat hij sinds zijn vertrek uit de isolatiekamer, intussen ook al weer een dikke twee maanden geleden, infectievrij blijft, is een geluk.
De afgelopen dagen begon wel plots zijn poepje weer op te spelen: een beetje hardere stoelgang kwetste zijn tere vel aldaar en flitste ons onmiddellijk terug naar zijn verblijf in de isolatiekamer - paniek in zijn ogen, bang om kaka te doen, en vooral roepen om géén 'zoutje' (een laxerend middeltje) in zijn appelsiensap... Senne is slim en weet intussen 'wat goed en slecht is voor harde en zachte kaka', somt meteen een lijstje op van wat hij nu best eet en drinkt, waardoor de rust snel weerkeert. Sterke kerel...

Vanaf deze week staat het ziekenhuis voor het eerst maar twee dagen per week op onze kalender. De feestdagen zitten daar voor iets tussen. Het record van elf dagen geen transfusie van bloedplaatjes speelt ook mee. Dat record ligt intussen wel al weer achter ons -sinds enkele dagen zitten we toch weer op een intenser transfusieritme. Maar goed, elf dagen zijn dan toch al eens gelukt, dankzij het slikken van een extra, dikke, witte pil, drie keer per dag, en het smeren van een neuszalf die de neusslijmvliezen moet verstevigen. En zo ken ik intussen geen plek meer waar Senne nog geen zalf heeft gehad.

Senne loopt deze dagen rond als een puber van 110cm: hij wil niets anders dan pulls met een kap dragen, maar een hangende kap 'doet zo gevoelig aan mijn nek' dat hij ze gewoon de ganse dag opzet. 'Da's lekker warm hoor!' bevestigt hij zijn kleerkeuze.
Hij blijft gefascineerd door getallen en hoeveelheden: onderweg op straat heeft hij elke bus gezien en gevraagd of de 3, 1, (123456)7 naar ons thuis gaat, hij leest de snelheidsborden af en vraagt hoe je de cijfers op nummerplaten leest van de auto's die voor ons rijden. Thuis in de keuken staat het kegelspel uit en geïnspireerd door Fran haar tel-clowntjes, scandeert hij de omgevallen en overgebleven kegels met zinnetjes als '6 kan je splitsen in 3 en... 3!' waarna hij de scores zorgvuldig op een blad schrijft, en ontdekt dat een 2 en een 5 precies wel hetzelfde zijn.
De ipad blijft een trouwe vriend, net als de tv, vooral op momenten van vermoeidheid: net na de middag, net voor het avondeten. Op andere momenten amuseert hij zich met een voetbal, een loopfiets, kegels, barbies, playmobil, een racebaan, Jef, Jan en kleine Jules, het winkeltje, soms eens een werkje van school. Assisteren in de keuken blijft een topper (in het bijzonder wanneer hij eitjes mag breken - hij doet dat met grote concentratie en precisie).
Met het vooruitzicht van minder ziekenhuisbezoekjes, zal ook het ziekenhuisschoolaanbod afnemen. De ziekenhuisschool kijkt vooruit en probeert thuisonderwijs te regelen. Voor kleuters geen vanzelfsprekendheid maar er is dus wel een mogelijkheid. Benieuwd of het zal lukken, en ook hoe dit zal lopen: school lopen bij je thuis, het klinkt toch wel heel bijzonder.