De blauwe ster

'Die ga je hopelijk niet snel krijgen: die blauwe sterkraal krijg je als je plots naar het ziekenhuis moet gaan slapen, zonder dat het op voorhand afgesproken is.' Senne is geïntrigeerd door die blauwe ster op zijn kanjerkettingkralenfolder.

Mis poes. Hier zitten we.

Gisterennamiddag zijn we naar de berg getrokken omdat de enkele rode vlekjes in Sennes gezicht alleen maar toenamen, omdat zijn temperatuur hetzelfde begon te doen, wel nog zonder in de alarmfase te schieten, omdat zijn eetlust alleen maar afnam en er al eens misselijkheid en braken bijkwamen. Niet in orde dus. En niet gerust dus.

Meteen een bloedname, zo gaat dat hier, en opnieuw een aantal keelwissers en ook nog een foto van de longen, want er is ook terug een voorzichtig hoestje te horen.
Er is een infectie actief, maar welke. Nieuwe, bredere antibiotica worden gestart. En we moeten zeker tot de avond blijven voor observatie. Intussen krijgen we een kamerupgrade: we verhuizen van de achterkant naar de voorkant - dat belooft...?
Rond acht uur, als meneer al in dromenland is, komt de assistent zeggen dat de foto van de longen 'iets' toont, dat om een langere observatie en dus om een overnachting vraagt. De logeerzak wordt dan toch maar uit de autokoffer gehaald...

En zo zitten we met Pasen in de kliniek, krijg ik de afgesproken dessertenavond met vriendinnen onverwacht op de gang aangeboden, en worden we 's ochtends verrast door de kinderkankeroudervereniging met een champagneontbijt met koffiekoeken.
Senne maakte met zijn papa meteen de afspraak dat die de eitjes van de paashaas bij thuiskomst opnieuw voor hem zal verstoppen, en met Fran de afspraak dat zij dan niet meer mee mag zoeken. Voor de rest laat hij zich gewillig onderzoeken en comfortabel dienen, languit in bed, voor zijn favoriete gevechtsfilmpjes op tv. De blauwe ster is binnen, zal hij denken...