Soep met bloemen

We zijn weer thuis. Sinds dinsdagavond. De kerstmarkt zorgde voor wat stilte op de blog...

Het cmvbeest speelt verstoppertje: in en uit het bloed, in en uit de urine. De 'dikke cmvpillen' zullen dus nog even op het menu staan. Maar de koorts blijft achterwege. De pipi ook nog, zonder een andere uitweg te zoeken - raadselachtig allemaal een beetje: een echo van de nieren toonde normale nieren, de bloeduitslag een normale nierfunctie. Senne stimuleren om nóg meer te drinken om de nieren te overspoelen was het thuisadvies. En dat zijn we nu dus aan het doen: we bieden alles wat vloeibaar is aan, turven het aantal glazen, meten wat er uitkomt in een speciale maatbeker. Beetje bij beetje zien we beterschap. Zijn urinedebiet staat nog niet in evenwicht met de hoeveelheid vocht die hij inneemt maar het evolueert wel in de juiste richting.
De longen zagen er ook onder de scanner ok uit.
Sennes huid is ineens ook verbeterd: veel en veel minder rood, nauwelijks nog jeuk, iets minder aan het 'sneeuwen'...

Terug thuis dus, en weer in ons dinsdag-vrijdagritme naar de kliniek en het maandag-woensdag-donderdagritme voor het onderwijs aan huis.
En ook weer met vingers en neuzen in en tussen het haakwerk...

Woensdagavond werd Goeles huis voor de derde keer omgetoverd tot naaiatelier. Een twintigtal vrouwen, in wisselende samenstelling, zorgden drie avonden voor veel gezelligheid én een hoop afgewerkt haakgoed: alle enveloppen, dozen en zakken die de afgelopen weken hun weg vonden naar onze brievenbussen, werden door dit superteam omgetoverd  tot broches, magneetjes, kaartjesknijpers en -linten, bloemenslingers, sleutelhangers, doosjes, versierde mutsen en sjaals, tassen en tasjes, kersthangers, knuffels, lappen,...
Naast al het bonte haak-, brei- en naaigoed dat al kant-en-klaar bezorgd werd, vormde het samen voor een (bloemen)berg. Woensdag was het d-day: de dag erop moest alles kunnen uitgestald worden op de kerstmarkt. We hadden graag nog alles geteld om een idee te krijgen van respons en verkoop maar de tijd besliste daar anders over. Dat er duizenden bloemen zijn gemaakt is zeker. Dat ze vanuit alle mogelijke hoeken van het land komen ook. We kregen zelfs enkele pakketjes met een Nederlandse zegel erop. Dat er liefde, enthousiasme en plezier tussengehaakt is, is ook meer dan duidelijk.
De meeste bloemen hangen nu aan een brochespeldje. We telden drie grote zakken broches. Één zak werd toch nog snel geteld en bevatte een vierhondertal bloemen... Maar er zijn dus ook hartjes, balletjes, sneeuwmannen en engeltjes, uiltjes, muisjes, ridders en mannekes, knuffeldieren klein en groot, babyslofjes, tassen, sjaals en mutsen, juweeltjes voor in het haar en voor rond de hals, schaaltjes gemaakt van gesmolten lp's, dansende slingers, linten en knijpers,...
Donderdagnamiddag stond een andere equipe vrouwen klaar op het Leuvense Hooverplein om al dat moois een plaats te geven in de grote witte tent. Op geen tijd werd die tent omgetoverd tot een gezellige, kleurrijke, warmgetinte winkel. Homemade wafels en chocolade moelleux'kes mét knipogend bloemetje maakten de gezelligheid af. En tegen vijf uur, het officiële openingsmoment van de kerstmarkt, stonden ook de kaarsjes gereed.
Ongelooflijk om alles zo bijeen te zien staan! Er zit zo veel en veel meer in en achter dan wat er staat.
Nu neemt weer een (grotendeels) andere equipe het over: verkopen is nu de opdracht voor de komende tien dagen. Weer indrukwekkend om mee te maken: hoe netwerken zich aan netwerken haakten wat resulteerde in een grote ploeg enthousiastelingen  die zich hebben opgegeven om een shift te komen doen. Weeral uit zoveel verschillende hoeken.
Het is op grote momenten in ons leven dat we ons netwerk bijeen zien en voelen. Op blije en op droevige momenten. Om geluk of miserie te delen. Opnieuw voelen we ons omringd. Bedankt aan al wie op welke wijze ook reageerde op onze oproep. We konden geen groter (eindejaars)geschenk ontvangen...

En vandaag is Fran op school groentjes aan het snijden. Groenten voor soep. Soep (voor) op de Stoep. De school blijft warm aanwezig. Niet alleen bij ons thuis, op de knusse thuislesmomenten. Niet alleen rond Fran, voor alle aandacht die zij vindt bij haar juffen. Niet alleen door mee te haken. Ook op grote actiedagen als vandaag: de kom-op-appels zijn nog maar net geschild en verorberd, of daar wordt al soep gemaakt. De kleuters rollen de ballekes, de lagere school zorgt voor de soepen. En de ouders die kunnen zich bij het ophalen van hun kinderen verwarmen aan een dampende kop in ruil voor een vrije gift. De opbrengst gaat naar twee initiatieven waar kinderen op school nauw bij betrokken zijn. Eentje daarvan is... het fonds tvv onderzoek naar Primaire Immuundeficiënties... Fran beseft goed waar de actie rond draait. 'Hoeveel gaan wij geven voor die soep?' vroeg ze vanmorgen in de badkamer. 'Die soep, dat zijn wij toch eigenlijk he?'

En met het schrijven van dit bericht, moet ik ineens denken aan het bijzonder soepje dat Fran ons onlangs serveerde, toen de vrieskou haar intrede nog niet had gedaan. Toen ze op een dag van school thuiskwam, bleef ze in de tuin rondhangen. Na een half uurtje kwam ze binnen met een handvol pluksels: bieslook, bloem en blad van de laatste oostindische kers, van madeliefjes en van goudsbloem. Met een beetje hulp, een fijngesnipperde ui en wortel en een blokje kippenbouillon heeft ze daar toen een lekker en mooi herfstsoepje van gebrouwen... Soep met bloemen! Lieve Fran!